Libidoja e verës, ajo dëshirë për të rënë në dashuri dhe për të bërë dashuri që duhet përjetuar në stinën e nxehtë, është një mit që është përjetësuar prej kohësh. Çfarë është e vërtetë, megjithatë? A nuk e dinë ata se vajzat thjesht duan të kenë të drejtat themelore të njeriut?
Sezoni në të cilin zbulojmë veten
Aludimet dhe referencat seksuale mund të gjenden pothuajse kudo gjatë verës. Edhe vetëm veshjet e pakta i japin syrit një vetëdije më të madhe për magnetizmin seksual të dikujt.
Rrisin fuqinë tonë për të joshur. Është gjithashtu e vërtetë që zhveshja është tashmë një rutinë e vendosur: a nuk është se ndoshta po e anestezojmë gjithë atë lëkurë të zhveshur?
Çështja e nxirjes nga dielli gjithashtu kërkon pjesën e saj dhe luan një rol thelbësor në vetëvlerësimin e atyre që duan të tregojnë këmbët e tyre. Nuk ka rëndësi që rrezitja është një konstrukt i modës dhe një konventë shoqërore dhe jo një zakon i shëndetshëm.
E nxirja rezulton më e bukur dhe, edhe nëse mund të mos jemi të gjithë të të njëjtit mendim, sigurisht që është një element që bën diferencën për shumë vajza.
Mendoni se është e pamundur t’i rezistoni joshjes seksuale të verës? Ndjenja e nevojës për dashuri është krejtësisht e arsyeshme. Në këtë pikë, megjithatë, shumë faktorë të tjerë hyjnë në lojë që kombinohen për ta bërë seksin një përvojë vërtet shpërblyese. Nuk ka të bëjë vetëm me ta bërë atë më mirë, ose ta bësh më shpesh. Është një çështje për ta bërë atë me njerëzit e duhur.
Duke marrë të mirëqenë sferën e pëlqimit dhe transparencës së qëllimit, seksi është i çmuar dhe i mrekullueshëm. Nëse nuk ia dalim dot me dikë që ia vlen, le ta bëjmë vetëm. Masturbimi, i demonizuar me shekuj, nuk e bën njeriun të verbër. Përkundrazi, na bën shumë më të aftë për të shqyrtuar partnerët e mundshëm.
/Revista Psikologji
